|
|
Brama Pravčicka (cz. Pravčická brána, nem. Prebischtor) GPS 50°53'1.189"N, 14°16'52.81"E to największa naturalna skalna brama znajdująca się w Europie. Jest najbardziej znanym symbolem Parku Narodowego Szwajcaria Czeska (České Švýcarsko). Jej okazałość można podziwiać zarówno z okolicznych tarasów widokowych jak bezpośrednio spod jej łuku. Aby uchronić ten pomnik przyrody przed ogromnym naporem turystów wstęp na łuk bramy został zamknięty. Ma 16,5 metra szerokości 16 metrów wysokości. Znajduje się między Rudawami i Sudetami, przy granicy z Niemcami. Miejscowością wypadową dla pieszych wędrówek jest Hřensko. Przy bramie znajduje się letni pałacyk Sokoli hnizdo (Sokole Gniazdo). Ciekawostki - Fragment filmu Opowieści z Narnii był kręcony na tej właśnie bramie. Chodzi o scenę, w której dzieci i bobry wyruszają na ratunek Edmundowi. http://pl.wikipedia.org/wiki/Brama_Pravčicka
|
|
Mariina skála (pol. Skała Marii, niem.Marienfels) GPS 50°51'36′N 14°24'17′E - forma skalna na wzniesieniu (447 m n.p.m.) na Wyżynie Dieczyńskiej czes. Děčínská vrchovina w północnych Czechach. Położenie - Skała położona jest w północnych Czechach, na obszarze Parku Narodowego Czeska Szwajcaria czes. NP České Švýcarsko, w połnocno-wschodniej części Wyżyny Dieczyńskiej, około 1,2 km na północny wschód od centrum miejscowości Jetřichovice w okresie Děčín. Według czeskiego podziału wzniesienie należy do Krušnohorská subprovincie. Opis - Malowniczy szczyt o wysokości 447 m n.p.m., zwieńczony trzema skalnymi iglicami piaskowcowymi, dominujący nad położoną u południowego podnóża miejscowością Jetřichovice. W najwyżej położonym miejscu na szczycie skały, stoi drewniana altanka widokowa, o powierzchni znacznie większej niż półka skalna służąca za podstawę. Domek podtrzymywany przez stalowo-drewnianą konstrukcję wystaje poza skałę. Z altanki rozciąga się wspaniały widok na okoliczne wzniesienia i leżącą poniżej turystyczną wieś Jetřichowice. Skała znana jest z drewnianej altanki, w której mieści się punkt widokowy. Skała z drewnianą altanką na szczycie stanowiła wcześniej jeden z symboli Parku Narodowego "Czeska Szwajcaria" (czes. NP České Švýcarsko). Historia - Początkowo skałę wykorzystywano do obserwacji terenu, oraz stanowiła punkt obserwacji przeciwpożarowej dla straży leśnej. Z końcem XIX wieku skała stała się bardzo popularna jako atrakcja turystyczna, dzięki propagowaniu turystycznych walorów regionu przez ród Kinští (Kinských). W 1856 roku książę Ferdinand Kinský polecił zbudować na wierzchołku skały prosty taras z balustradą i zadaszeniem, a jednocześnie skałę nazwał imieniem swojej żony księżnej Marii Anny Kinskéy, poprzednio skała nosiła nazwę, Velký Ostrý. Skała z punktem widokowym i altanką została udostępniona turystom w 1856 r., kiedy ukończono budowę schodów o 240 stopniach prowadzących na szczyt. W późniejszych czasach prosty taras rozbudowano i powiększano do stanu obecnej altanki. Miejsce to nawiedzały pożary. Drewniany domek na szczycie skały 9 września 2005 roku zniszczył pożar. W lipcu 2006 roku na szczycie postawiono nową drewnianą altanę. W okolicy skały 22-23 lipca 2006 roku spłonęło 20 ha sosnowego lasu. http://pl.wikipedia.org/wiki/Mariina_skála
|
|
Malá Pravčická Brána (pol. Mała Prawczicka Brama, niem. Kleines Prebischtor) GPS 50°52'16.896"N, 14°21'6.142"E - forma skalna na wzniesieniu (422 m n.p.m.) na Wyżynie Dieczyńskiej (czes. Děčínská vrchovina) w północnych Czechach. Położenie - Skała położona jest w północnych Czechach, na obszarze Parku Narodowego Czeska Szwajcaria, w północno-wschodniej części Wyżyny Dieczyńskiej, około 3,9 km. na północny zachód od centrum miejscowości Jetřichovice i około 1,8 km na północ od miejscowości Vysoká Lípa w okresie Děčín. Według czeskiego podziału wzniesienie należy do Krušnohorská subprovincie. Opis - Forma skalna w kształcie bramy na wzniesieniu o wysokości około 400 m n.p.m. W piaskowcowej skale natura utworzyła naturalny łukowy portal o wysokości 2,3 m., szerokości 3,3 m. Grubość skały w miejscu bramy wynosi od 1,0 do 1,5 m n.p.m. Skała stanowi jeden z przykładów perforacji skał piaskowcowych na terenie Parku Narodowego Czeska Szwajcaria. Skała na szczycie z naturalnym otworem bramnym, stanowi jedeną z wielu atrakcji Parku Narodowego "Czeska Szwajcaria" (czes. NP České Švýcarsko). Turystyka - Obok skały prowadzi szlak turystyczny czerwony - Europejski długodystansowy szlak pieszy E3.
|
|
Šaunštejn (niem. Schauenstein) GPS 50°52'7.24"N, 14°21'5.19"E – ruiny zamku na skale na Wyżynie Dieczyńskiej w północnych Czechach. Położenie - Ślady po zamku na skale, położone w północnych Czechach, na obszarze Parku Narodowego Czeska Szwajcaria, na piaskowcowych wieżach skalnych, na wysokości 340 m n.p.m., w północno-wschodniej części Wyżyny Dieczyńskiej, około 3,8 km na północny zachód od centrum miejscowości Jetřichovice?, w okresie Děčín w Krušnohorske subprovincie.
Opis - Miejsce jednego z najciekawiej połoonych zamków skalnych. Z zamkowej zabudowy nie zachowało się prawie nic. Po zamku pozostały tylko ślady, takie jak: wykute w skale schody i otwory do mocowania belek nośnych podtrzymujących zabudowania zamkowe oraz poziome płaszczyzny, na których niegdyś stały zamkowe obiekty. Obiekty zamku usytuowane były na szczytach piaskowcowych skał w kształcie wieżyc, droga na górny poziom zamku prowadziła szczelinami między skałami. Na górnym poziomie zamku znajduje się wydrążona w skale na planie okręgu studnia zwana cysterą, która służyła jako zbiornik wody, gromadząc wodę opadową. Poniżej górnego poziomu zamku znajduje się obszerna wnęka w skale z wyciosanym oknem w stronę szczeliny, którą prowadzi droga na górny poziom zamku. Przeznaczenie tego pomieszczenia nie jest dokładnie znane, prawdopodobnie była to kaplica. Zabudowania zamku spoczywały na drewnianych belkach zamocowanych w wykutych w skale otworach, z wykorzystaniem naturalnych występów i płaskich powierzchni skały. Wejście na górny poziom zamku umożliwiał system wyciosanych w skale schodów, który zaczynał się wysoko nad poziomem. Dostęp do poziomu schodów umo żliwiały drabiny, które w czasie ataku wroga były wciągane na wyższy poziom zamku.
Historia - Zamek zbudowano w celu ochrony szlaku handlowego, według archeologów prawdopodobnie istniał już pod koniec w XIII wieku. Na podstawie znalezionego zapisu średniowiecznego mieszczanina Mikuláše z Česká Kamenice, powstanie zamku datowane jest na koniec XIV wieku. Pierwsza pisemna wzmianka o zamku pochodzi z 1413 roku. W 1431 roku zamek przez trzy tygodnie oblegali strzelcy drezdeńscy. Od 1435 roku stanowił punkt oporu w lokalnej wojnie Vartenberků ze związkiem miast łużyckich. W 1443 roku zamkiem zarządzał Kašpar Laptic. W 1444 roku zamek ponownie bezskutecznie oblegały wojska związku sześciu miast łużyckich, ponieważ jego strategiczne położenie skutecznie opierało się silnemu ostrzałowi. Ta olbrzymia wyprawa łużycka, składająca się z 9000 żołnierzy z karabinami o dużej sile rażenia, w historycznych dokumentach opisana jest powierzchownie. Zamek we wrześniu 1444 roku został zdobyty. Około 1446 roku zamek był w posiadaniu Berků z Dubé i wchodził w skład państwa vildštejnského. Z początkiem XV wieku zamek przeszedł jako zastaw pod władanie rodu Vartemberků. W drugiej połowie XV wieku zamek częściowo podupadł i stracił swoje strategiczne znaczenie. Ostatnie zapiski dotyczące zamku udokumentowane są kamenickiej w księdze miejskiej w 1490 roku. Na początku XVI wieku zamek został całkowicie zniszczony. Ciekawostka - Obiekty i konstrukcje zamków skalnych wkomponowywano w naturalne ukształtowana skał, wykorzystując ich niedostępność, szczeliny, załomy, płaskie powierzchnie i zagłębienia skalne. Turystyka - Obok zamku prowadzi szlak turystyczny czerwony - Europejski długodystansowy szlak pieszy E3. http://pl.wikipedia.org/wiki/Šaunštejn http://www.hrady.cz/index.php?OID=431
|
|
Rudolfův kámen (Ostroh) (pol. Skała Rudolfa, niem.Rudolfstein) GPS 50°52'16.674"N, 14°24'2.557"E - forma skalna na wzniesieniu (484 m n.p.m.) na Wyżynie Dieczyńskiej czes. Děčínská vrchovina w północnych Czechach. Położenie - Skała położona jest w północnych Czechach, na obszarze Parku Narodowego Czeska Szwajcaria czes. NP České Švýcarsko, w połnocno-wschodniej części Wyżyny Dieczyńskiej, około 2,0 km na północny od centrum miejscowości Jetřichovice w okresie Děčín. Według czeskiego podziału wzniesienie należy do Krušnohorská subprovincie. Opis - Malownicza forma skalna oraz wspaniały punkt widokowy z altaną na wierzchołku skały położony na wysokości 484 m n.p.m. Skała zbudowana z piaskowców żelazistych, dominuje nad położoną około 2,0 km., od północno-wschodniego podnóża doliną rzeki Křinice. W najwyżej położonym miejscu na szczycie skały, stoi drewniana altanka widokowa, o powierzchni nieco większej niż półka skalna służąca za podstawę. Domek podtrzymywany przez stalowo-drewnianą konstrukcję wystaje poza skałę. Z altanki rozciąga się wspaniały widok na okoliczne wzniesienia oraz formy skalne i leżącą poniżej turystyczną wieś Jetřichowice. Szczyt z altanką udostępniony jest systemem drabin i schodów, które prowadzą szczelinami. Skała znana jest z drewnianej altanki, w której mieści się punkt widokowy. Skała z drewnianą altanką na szczycie stanowi jedeną z wielu atrakcji Parku Narodowego "Czeska Szwajcaria" (czes. NP České Švýcarsko). Historia - Początkowo skała nie stanowiła atrakcji. Z końcem XIX wieku skała stała się bardzo popularna jako atrakcja turystyczna, dzięki propagowaniu turystycznych walorów regionu przez ród Kinští ( Kinských). Książę Ferdinand Kinský w celu udostepnienia szczytu polecił zbudować na wierzchołek skały, system schodów, a jednocześnie skałę nazwał swoim imieniem, Rudolfův kámen. Poprzednio skała nosiła nazwę, Ostroh. Skała z punktem widokowym udostępniona została turystom w 1824 r., kiedy ukończono budowę schodów prowadzących na szczyt. W późniejszym okresie zbudowano na szczycie skały drewniana altankę. Ciekawostka - Skała stanowi mini galerię rodu Kinskich, właścicieli tego terenu. Nazwy są imionami ich protoplastów. Turystyka - Obok skały prowadzi szlak turystyczny czerwony - Europejski długodystansowy szlak pieszy E3. http://pl.wikipedia.org/wiki/Rudolfův_kámen
|
|
Divoká soutěska – przełom rzeki Kamenice w Czechach. GPS 50°51'49.315"N, 14°18'28.557"E Położenie - Przełom położony jest w północnych Czechach, na obszarze Parku Narodowego Czeska Szwajcaria (NP České Švýcarsko) na Wyżynie Dieczyńskiej (Děčínská vrchovina), wzdłuż dolnego biegu rzeki Kamenice, między przełomami Edmundova soutěska i Ve Střzi, około 3,5 km na wschód od centrum miejscowości Hřensko w powiecie Děčín. Jest to charakterystyczna naturalna formacja skalna w Szwajcarii Czeskiej o długości około 450 m i prawie pionowych ścianach o wysokości do 150 m. Przełom stanowi głęboka dolina rzeczna wyżłobiona rzeczną erozją w mezozoicznych warstwach kredowych piaskowców środkowego turonu. Pochyłe ściany skalne i dno doliny pokrywa gruz wapienny, a wzdłuż biegu rzeki układają się aluwialne osady piaszczyste. Powyżej w kierunku górnego biegu rzeki znajduje się przełom Ve Střzi, a poniżej Edmundova (Tichá) soutěska. Do wąwozu Edmundova soutěska wzdłuż rzeki, nad którą wznoszą się ściany i wieże z piaskowca, prowadzi droga. Historia - Divoká soutěska pierwotnie była niedostępna. Pierwszego przepłynięcie Kamenicy wąwozem na odcinku od Dolskiego mlýna do Hřenska bez przesiadki dokonano na trzech tratwach czterometrowej długości w 1877 roku. Z końcem XIX wieku z inicjatywy księcia Edmunda Clary-Aldringena i Hreńskiego Towarzystwa Górskiego Szwajcarii Czeskiej rozpoczęto budowę kładek i przejść tunelowych w skałach oraz jazów, które umożliwiły drożność niedostępnych odcinków wąwozów. Pomiędzy przełomami Edmundova soutěska i Divoká soutěska 200 robotników pod nadzorem włoskich rzemieślników zbudowało drogę. Otwarcie przejazdu odbyło się w 1898 roku. W latach 20. XX wiek wąwóz obsługiwało 7 łódek pychówek, a wąwozy rocznie odwiedzało około 160 tys. turystów. Po 1945 roku wysiedlono tubylczą ludność, a rejon wąwozu opustoszał i powoli popadał w ruinę. W 1964 roku trasę zrekonstruowano. Roślinność - Przez wpływy przekładni temperatury oraz cieniste miejsca, rośnie tu cenna i niezwykła roślinność. Do głębokiego wąwozu o pionowych ścianach, w wyniku inwersji temperatury napływa zimne powietrze. Dzięki temu na dnie wilgotnych i chłodnych dolin, na poziomie około 150 m n.p.m. występują gatunki roślin zimnolubnych, a na wyżej położonych skałach wystających ponad las rosną podgórskie i górskie rośliny ciepłolubne. Występują tu fiołek dwukwiatowy, liczydło górskie, bażyna czarna, wroniec widlasty, podrzeń żebrowiec oraz wiele gatunków paproci, mchów i porostów. W wyniku różnicy temperatury i wilgotności między dolinami w kanionach a powierzchniami położonymi wyżej dolin, wystąpił podział drzewostanu i roślinności. W wyższych suchych i cieplejszych partiach występuje drzewostan sosny zwyczajnej z domieszką brzozy i jarzębu. W wilgotnych i chłodniejszych dolinach występują drzewa zimnolubne świerk, buk, klon i jawor. Resztki pierwotnego drzewostanu zachowały się na niedostępnych skałach. Nazwa wąwozu Divoká soutěska wywodzi się od dzikiego charakteru otoczenia rzeki Kamenice w tym rejonie. Turystyka - Wzdłuż przełomu prowadzi szlak turystyczny: – żółty, prowadzący z Hřenska do przełomu Divoká soutěska, odcinki niedrożne można przepłynąć na pychówkach z przewodnikiem.
|
|
Vilemínina stěna (pol. Ściana Wilhelminy, niem. Wilhelminenwand) GPS 50°51'51.9"N, 14°24'20.063"E - forma skalna na wzniesieniu (422 m n.p.m.) na Wyżynie Dieczyńskiej czes. Děčínská vrchovina w północnych Czechach. 50°51'48′N 14°24'12′E Położenie - Skała położona jest w północnych Czechach, na obszarze Parku Narodowego Czeska Szwajcaria, w połnocno-wschodniej części Wyżyny Dieczyńskiej, około 1,3 km. na północny wschód od centrum miejscowości Jetřichovice w okresie Děčín. Według czeskiego podziału wzniesienie należy do Krušnohorská subprovincie. Opis - Forma skalna o wysokości 484 m n.p.m. Skała zbudowana z piaskowca. W najwyżej położonym miejscu na szczycie skały punkt widokowy, z panoramą na okoliczne wzniesienia oraz formy skalne i leżącą poniżej turystyczną wieś Jetřichowice. Szczyt udostępniony jest systemem schodów. Historia - Początkowo skała mało znana. Z końcem XIX wieku skała stała się bardzo popularna jako atrakcja turystyczna, dzięki propagowaniu turystycznych walorów regionu przez ród Kinští ( Kinských). Książę Ferdinand Kinský, w drugiej połowie XIX wieku, w celu udostępnienia szczytu polecił zbudować na wierzchołku skały mała altanę, a jednocześnie skałę nazwał imieniem swojej matki Vilemínina stěna, poprzednio skała nosiła nazwę, Černá stěna. Skała z punktem widokowym została udostępniona turystom w drugiej połowie XIX wieku. Ciekawostka - Skała stanowi mini galerię rodu Kinskich - właścicieli tego terenu, nazwy są imionami ich protoplastów. Turystyka - Obok skały prowadzi szlak turystyczny czerwony - Europejski długodystansowy szlak pieszy E3.
|
