51°1'50.175"N, 15°17'21.342"E

Zapora i elektrownia wodna na Jeziorze Leśniańskim

Budowę zapory rozpoczęto 5 października 1901 roku. W uroczystości położenia kamienia węgielnego pod budowę tamy brali udział m.in. minister rolnictwa Wiktor von Podbielski i nadprezydent Śląska Hermann von Hatzfeld. Większość   zatrudnionych   przy   budowie robotników pochodziła z Austrii i Włoch. Koszt inwestycji wyniósł 1 270 000 marek, natomiast na zakup gruntów pod przyszły zbiornik wydano 627  000  marek.   Podczas   budowy  samego dynamitu zużyto 32 tony. A ponadto 150 tys. worków  cementu, 20 tys. m³ piasku, 2  400 m³ wapna oraz  460 t stali zbrojeniowej. Warunki pracy nie były bezpieczne, gdyż kilku pracowników   straciło   życie.   Uroczystego otwarcia tamy dokonano 15 lipca 1905 roku. Zapora usytuowana została u wylotu wąskiej przełomowej doliny Kwisy powyżej Leśnej na 97 km od ujścia Kwisy do Bobru. Ma ona 45 m wysokości, z czego36 m ponad poziom terenu. Długość ciężkiej zapory kamienno- betonowej w koronie wynosi 130 m przy szerokości 8 m. Szerokość zapory w stopie osiąga 38 m. Spiętrza ona  wody  Kwisy  w  Jezioro  Leśniańskie  o całkowitej  pojemności   15  mln  m³  (rezerwa powodziowa wynosi 8 mln m³) Długość zbiornika wynosi około  7 km,  szerokość do  1   km  a powierzchnia około 140 ha. W latach 1905-1907 u podnóża tamy wzniesiono również elektrownię wodną   która  w  przeciwieństwie  do  zapory powstała wyłącznie ze środków prowincji śląskiej (koszt jej budowy wyniósł 800  000  marek). Pierwsze   trzy   turbozespoły   oddano   do eksploatacji w 1907 roku, a w rok później dwa następne. Jest to najstarsza   zawodowa elektrownia  wodna  w   Polsce. Wyposażenie elektrowni zachowało się do naszych czasów w bardzo  dobrym  stanie. Składa się  na  nią zespół  6 turbin  typu  Francis firmy J.M. Voith z 1907 roku o łącznej mocy 2,61  MW oraz generatorów  SSW  z 1907 roku i współczesnych.

(tekst powyżej pochodzi z tablicy niedaleko zapory)