Jezioro Złotnickie

51°1'21.769"N 15°20'4.701"E

Zapora i elektrownia wodna na Jeziorze Złotnickim

Złotnicką zaporę, wybudowano wg projektu radcy budowlanego Curta Bachmanna z Jeleniej Góry. Zlokalizowano ją na 103 km od ujścia Kwisy, koło Złotnik Lubańskich, powyżej Jeziora Leśniańskiego, również w przełomowym odcinku doliny, co zmniejszyło koszty inwestycji, Wstępne prace przy budowie tamy rozpoczęto w kwietniu 1919 roku. Budowa zapory w Złotnikach Lubańskich przypadła na trudny okres powojenny, przy ciągłych strajkach i galopującej inflacji. Dał się odczuć brak włoskich fachowców, których zatrudniano przy budowie tamy koło Leśnej. Z konieczności więc korzystano z usług miejscowych robotników (w sumie zatrudnionych było 325 ludzi). Surowca skalnego nie musiano przywozić z daleka, gdyż dostarczały go pobliskie kamieniołomy. Ale już cement trzeba było sprowadzać aż z Opola. Koszt inwestycji zakończonej jesienią 1924 r zamknął się kwotą 2,1 mln marek w złocie. Złotnicka tama ma 36 m wysokości z czego 27,5 m nad poziom terenu przy długości korony 168 m. Natomiast szerokość zapory w koronie osiąga 5 m a w stopie 27m. Jezioro Złotnickie jest nieco mniejsze od Leśniańskiego. Jego całkowita pojemność wynosi 10,5 mln m³ (rezerwa powodziowa 1,6 mln m³ ) a powierzchnia 125 ha. Wody Kwisy spiętrzone są tu na długości około 8,4 km. Elektrownia u podnóża tamy wznoszona była od sierpnia 1922 do października 1924 roku. Zaopatrzono ją w trzy turbiny Francisa firmy J.M. Voith z 1921 roku o łącznej mocy 4,42 MW.

(tekst powyżej pochodzi z tablicy niedaleko zapory)