SZWAJCARIA  LWÓWECKA -LWÓWECKIE SKAŁY

.Inne nazwy: Moiser Felsen, Löwenberger Schweiz, Szwajcaria Lwówecka, Lwóweckie Skały.

Przez Lwóweckie Skały prowadzi żółty szlak z Lwówka Śl. do  >> Wlenia.

GPS: 51°6'4.865"N, 15°35'38.232"E

SZWAJCARIA  LWÓWECKA -LWÓWECKIE SKAŁY

.Inne nazwy: Moiser Felsen, Löwenberger Schweiz, Szwajcaria Lwówecka, Lwóweckie Skały.

Położenie: Największe i najpiękniejsze na Pogórzu Izerskim zgrupowanie form skalnych. Znajduje się na pd.-wsch. od centrum >> Lwówka Śl., w widłach >> Bobru i >> Srebrnej. Sięga tu pn. kraniec Wzniesień Gradowskich. S.L. tworzy ławica triasowych piaskowców kredowych, które od pn.-zach. i pd.-zach. podcina urwista krawędź o wys. ok. 30-40 m. Nieco niższa i mniej skalista jest krawędź pn.-wsch. opadająca ku linii kol. w dol. Bobru. Rozległą, lekko nachyloną wierzchowinę z kulminacją ok. 270 m podcinają od pn.-zach. i pd.-wsch. wyrobiska st. kam. Krawędź zach. i pd.-zach. stanowi mur skalny złożony ze spękanych baszt i wieżyc, porozdzielanych szczelinami i przejściami. Część skałek stoi wolno obok ścian Tworzą malowniczy labirynt dostępny schodami od ul. Jeleniogórskiej z dol. Srebrnej lub z drugie strony od campingu na Wzgórzu Kombatantów. Niektóre skałki nosiły niem. nazwy własne, np. Rübezahlfelsen, Rübezahlhalle, Nasekönig. Na wierzchowinie ciągną się łąki i rośnie las, który pokrywa też zbocza. Są to drzewostany świerkowe lub sosnowe, z domieszką brzozy i innych gat. liściastych, które w znacznym stopniu przesłaniają ob. skałki i zakrywają widoki z nich. L.S. są czołową atrakcją krajobr. okolic L.Ś. Już w 1927 r. zostały rez. przyr., ob. są proj. rez. przyr. o pow. 27,0 ha w obrębie PKDB. Z kilku miejsc na krawędzi skałek otwierają się widoki na Wzniesienia Gradowskie lub części Pogórza Kaczawskiego i dol. Bobru, natomiast miasto widać tylko fragm.

Historia: L.S. od d. stanowiły ulubiony cel spacerów mieszk. miasta, które najczęściej łączono ze zwiedzaniem pobliskich >>Panieńskich Skał po drugiej stronie dol. Srebrnej. W pn.-wsch. części płaskowyżu, noszącej ob. nazwę Wzgórza Kombatantów, zbud. restaurację ogródkową i zał. park „Buchholz” im. Blüchera na pamiątkę bitwy nad Bobrem 29.08.1813 r. Do restauracji prowadziła aleja lipowa. W 1844 r. ustawiono na wys. cokole popiersie feldmarszałka dłuta Raucha. Powstały wtedy schody flankowane armatami i kam. lwami, do restauracji dobud. kolumnady, a z boku powstała muszla koncertowa. Organizowano tu doroczny „Blücher-Fest”. Natomiast z drugiej strony, na krawędzi skał ustawiono pomnik pośw. żołnierzom dywizji franc., a na szczycie wieżę widokową. Przy podejściu od strony ul. Jeleniogórskiej również znajdowały się tabl. pam. Po 1945 r. Lwóweckie Skały popadły nieco w zapomnienie. Zniknął pomnik Blüchera i obelisk pośw. francuskim żołnierzom, a także gospoda i kolumnada. Część schodów uległa zniszczeniu, podobnie umieszczone tam tablice. Po wieży zachowały się niewielkie resztki ukryte w gęstym młodniku. Na terenie parku „Buchholz” powstał natomiast camping „Bóbr” z restauracją. W pobliżu jest leśn. „Sobota”. Plateau pon. d. restauracji i pomnika wykorzystywano na zgromadzenia patriotyczne i imprezy harcerskie, stąd poszła nazwa Wzgórze Kombatantów, a ul. prowadząca tu otrzymała ich imię. Na miejscu d. pomnika ustawiono głaz upamiętniający Zlot Kombatantów w 1966 r. Potem dodano nowsze tabl. dok. kolejne zloty.

opis z: Słownik geografii turystycznej Sudetów ( 2)  POGÓRZE IZERSKIE pod redakcją Marka Staffy